توجه به نکات حساس در دوی100متر

گروه‌های تحقیقاتی مختلف با بررسی تاثیر ورزش‌های گوناگون بر افزایش شتاب ورزشکاران راه‌هایی برای رسیدن به این توانایی را معرفی کردند.

 ورزشکارانی که می‌توانند سرعت خود را سریعا بالا ببرند و شتاب خوبی دارند، کارایی بهتری دارند. برای مثال می‌توان دونده دوی سرعت ۱۰۰ متر را مثال زد که پرسرعت‌ترین ورزشکار نیست، اما شتاب خوبی دارد و خیلی سریع‌تر از دیگران می‌تواند به ماکزیمم سرعت خود برسد یا مثلا ورزشکاران در رشته‌های مسابقه‌ای که با بالا بردن ناگهانی سرعت خود ناگهان حریف را شکست می‌دهند. چه چیز باعث می‌شود که این ورزشکاران چنین تکنیکی داشته باشند؟ محققان دانشگاه نیوزیلند ۳۶ ورزشکار را مورد بررسی قرار دادند که تمام توانایی خود را برای دوی سرعت به کار گرفتند.

ورزشکارانی که شتاب بهتری داشتند نیروی محرکه عمومی کمتری داشتند و برخورد پای‌شان با زمین سریع‌تر اما در سطح بیشتری انجام می‌شد. در دوی سرعت موقعیت پایین تنه به هنگام شروع مسابقه بسیار مهم است، زیرا به ورزشکاران توانایی را می‌دهد که با شتاب بیشتری حرکت کند. در این مرحله دونده به کمک پاهای خود سرعتش را افزایش می‌دهد. دست‌های دونده باید به سرعت به سمت جلو و عقب حرکت کند تا به او کمک کند به سرعت مطلوب خود برسد. مربیان روش‌های مختلفی برای حرکت دادن پا به دوندگان پیشنهاد می‌کنند، برخی معتقدند که پا باید به عقب برود و بعضی از آنها می‌گویند که پا و ران‌ها باید به سمت سینه حرکت کند. در هر حال دونده باید تنه را به سمت جلو خم کند تا ۱۵ متر را رد کند، سپس می‌تواند کمی تنها را صاف‌تر نگه دارد. معمولا دوندگان بر روی زمین‌های صاق‌ تمرین می‌کنند، معمولا با کمک تکنیک‌هایی برای قرار دادن پایین تنه و مرکز ثقل بدن در موقعیت مناسب می‌توان شتاب را افزایش داد. با این وجود، مربیان با کمک تمرینات شتابی مانند دور زدن می‌توانند این توانایی را در خود افزایش دهند. یکی از تمرینات چرخش ۱۸۰ درجه و دوی سرعت پنج متر است.

محققان کانادایی ارتباط بین توانایی شروع دوی سرعت و قدرت عضلات را بررسی کردند.

در این تحقیقات ۳۰ مرد ورزشکار شش دوی ۱۰ متر انجام دادند و زمان دوی آنها اندازه گیری شد. سه روز بعد آزمایش برای اندازه گیری قدرت عضلات این افراد انجام شد. بدین صورت که آنها ابتدا در حالت اسکات قرار می‌گیرند و سپس می پریدند، در این حرکت عضلات این افراد به کار گرفته می‌شد. نتایج تحقیقات نشان داد کسانی که در آزمایش دوم کارایی بهتری داشتند دوندگان پرشتاب‌تری بودند. بنابراین قدرت عضلات در کارایی بهتر و شتاب بیشتر ورزشکاران تاثیرگذار است. عضلاتی که بیش از همه در دوی سرعت درگیر می‌شوند، عضلات ساق پا، عضلات ران پا و عضلات لگن هستند.

بیشتر مربیان دو به دوندگان توصیه می‌کنند که تمرینات پلیومتریک انجام دهند تا سفتی عضلات را افزایش دهند. هر چقدر عضلات پای دونده سفت‌تر باشند بهتر می‌تواند قدرت لازم را برای حرکت فراهم کند. بافت‌های کربونی پا سفت‌تر هستند.

با این وجود، تحقیقات محققان فرانسوی نشان داده است که سفتی عضلات پا باعث توانایی بهتر در ایجاد شتاب نمی‌شود، اما قدرت بیشتر پای جلویی باعث ایجاد شتاب بیشتر در حرکت می‌شود.

در آزمایشات انجام شده ، ورزشکاران اجسامی مانند لاستیک را پنج تا ۴۰ متر به دنبال خود کشیدند تا شتاب خود را افزایش دهند. این حرکت باعث می‌شود ورزشکاران بتوانند با قدرت بیشتری از پاها و شش‌ها و دست‌ها استفاده کنند.

محققان یونانی بررسی کردند که آیا این روش باعث افزایش سرعت و شتاب می‌شود یا خیر؟ ۱۱ ورزشکار در این تحقیقات مورد بررسی قرار گرفتند که هر کدام پنج کیلوگرم وزنه به دنبال خود کشیدند. این تمرینات سه بار در هفته‌ و به مدت هشت هفته‌ انجام شد. قبل و بعد از این برنامه ورزشی از این افراد خواسته شد تا ۵۰ متر دوی سرعت انجام دهند.

محققان دریافتند که این افراد شتاب خود را با انجام این تمرین افزایش دادند.